احمد بروغنی 
گاهی اوقات در صنعت خودروسازی دنیا، خودرویی متولد می‌شود که با گذشت چند دهه از ظهور آن، هنوز در کانون توجه طرفداران قرار دارد. تولید چنین خودرویی برای یک خودروساز، موضوعی است که با ریسک زیادی همراه است. این ریسک بدان معناست که توقع طرفداران از این برند بالا رفته و تغییر نسل و فیس لیفت این خودرو، همانند راه رفتن بر لبه تیغ است. چراکه اگر نسل جدید آن به مذاق طرفداران خوش نیاید، شکستی سنگین را برای خودروساز رقم می‌زند.
یکی از خودروهایی که با معرفی آن، دل تمام طرفداران ب‌ام‌و شاد شد و باید آن را به نوعی سمبل این برند آلمانی دانست، E46 است که تا به امروز در خصوص آن مطالب زیادی شنیده‌اید. حتی اگر طرفدار ب‌ام‌و هم نباشید، قطعا نسبت به داشتن E46 بی میل نخواهید بود. در این مقاله قصد بررسی یکی از خاص‌ترین مدل‌های E46، یعنی نسخه 330 ci کوپه را داریم که تعداد بسیار انگشت شماری از آن در ایران یافت می‌شود. یکی از دلایل محبوبیت این خودرو، این بود که نسبت به زمانی که رونمایی شد، بسیار مدرن‌تر جلوه می‌کرد و این موضوع را می‌توان با مشاهده رقبای هم سن E46 به راحتی پی برد.
ضمن اینکه در زمان ورود این خودرو به ایران، تنوع در بازار بسیار کم بود و خیابان‌ها، تشنه جولان چنین خودروی خوش قامتی بودند! رقابت موضوعی است که جزو سیاست‌های اصلی تمام خودروسازان است، اما این رقابت در گذشت دوران معنای متفاوتی به خود گرفته است. در دو دهه قبل، چیزی که از فروش مهم‌تر بود، ثبت رکوردهای مختلف جهانی و تولید پیشرانه با کیفیت، سیستم انتقال قدرت برتر و کیفیت بالای قطعات مصرفی درون کابین بود. از این رو خودروهای چند دهه پیش با خودروهای امروزی اصلا قابل قیاس نیستند و این موضوع سبب شده بسیاری همچنان به خودروهایی مانند E46 مخصوصا نسخه 330ci وفادار بمانند.
طراحی ظاهری ب ام و 330ci
حرف C در نام این خودرو، بیانگر اولین حرف واژه کوپه لاتین است و این موضوع وجه تمایز اصلی این خودرو با E46های دیگر است. به طور کلی E46 طراحی آیرودینامیک و تهاجمی دارد که چاشنی این موضوع در نسخه کوپه به مراتب نسبت به نمونه سدان بیشتر شده است. خطوط بدنه این خودرو در عین سادگی بسیار زیبا بوده و باعث ماندگار شدن استایل آن شده‌اند.
ابعاد و طراحی کلی چراغ‌های عقب نسخه کوپه با نمونه سدان E46 یکسان است، اما گرافیک آنها با یکدیگر تفاوت دارد و این موضوع باعث شده تا این خودرو از نمای عقب هم کاملا قابل تشخیص باشد. در نمای جانبی هم به جای دو درب در هر سمت، شاهد یک درب کشیده هستیم که حالتی اسپرت‌تر به این خودرو بخشیده است. ضمن اینکه نصب رینگ‌های Work نیز در زیباتر شدن این خودرو بی تاثیر نبوده است. شباهت ظاهری میان مدل 330ci با نسخه M3 پرچمدار بسیار زیاد است. اما به دلیل اینکه در نسخه M3 ب‌ام‌و مجبور به زیاده روی در القای حس اسپرت در طراحی خودرو شده، بسیاری از طرفداران 330 را زیباتر از M3 می‌دانند؛ این در حالی است که این خودرو در بحث عملکرد هیچ حرفی در مقابل M3 برای گفتن ندارد.
فضای داخلی ب ام و 330ci
ب‌ام‌و علاوه بر طراحی ظاهری، در طراحی کابین نیز سنگ تمام گذاشته و سعی کرده تا همه ادوات را هماهنگ و تا حد ممکن راننده محور طراحی کند. منظور از راننده محور بودن، زاویه دار بودن کنسول میانی داشبورد به سمت راننده است. هدف از چنین سبکی در طراحی، دسترسی بهتر راننده به پنل‌های کنترلی سیستم صوتی و سیستم تهویه است؛ جالب است بدانید که بسیاری از خودروسازان به تازگی به این سبک طراحی رو آورده‌اند.
راننده و سرنشین جلو، فضای بسیار راحت و جاداری دارند، اما همانند سایر خودروهای کوپه، فضای سرنشین در ردیف عقب کم بوده و این ردیف بیشتر برای کودکان و حمل بار مناسب است. دلیل این موضوع این است که به دلیل افزایش طول در نسبت به نمونه سدان، محل قرارگیری صندلی‌های جلو کمی عقب‌تر آمده و فضا برای سرنشینان عقب کمتر شده است. کیفیت مواد به کار رفته درون کابین، هرچند مشابه دو رقیب هم وطن یعنی مرسدس بنز و آئودی نیست، اما رضایت‌بخش است. در واقع رشد کیفی ب‌ام‌و در بحث مواد به کار رفته درون کابین، پس از عرضه E46 آغاز شد.
مشخصات فنی ب ام و 330ci
دو دهه پیش یعنی زمانی که E46 راهی بازار می‌شد، زمان سلطنت پیشرانه‌های تنفس طبیعی بود و کمتر کسی سمت خرید پیشرانه‌های توربوشارژ یا سوپرشارژ می‌رفت. از این رو در زیر کاپوت این خودرو هم یک پیشرانه شش سیلندر تنفس طبیعی با حجم دقیق 2979 سی سی نصب شده که قادر به تولید بیشینه قدرت 231 اسب‌بخار در دور 5900 و بیشینه گشتاور 300 نیوتن‌متر در دور 3500 است. این قدرت و گشتاور توسط یک جعبه دنده پنج سرعته خودکار به محور عقب منتقل می‌شود و قادر است تا این کوپه 1450 کیلوگرمی را در مدت 6.5 ثانیه از حالت سکون به مرز 100 کیلومتر بر ساعت برساند و در نهایت آن را قادر به حرکت با بیشینه سرعت 250 کیلومتر بر ساعت ساخته است. البته در برخی از نمونه‌ها، بیشینه سرعت این خودروی روی 210 کیلومتر بر ساعت به صورت الکترونیکی محدود شده است.
این میزان قدرت و گشتاور شاید امروز چندان به چشم نیاید، اما برای دوره خود، بسیار قابل تحسین است. از جمله نکات مثبت در خصوص پیشرانه 3 لیتری این خودرو، باید به این موضوع اشاره کرد که طی سال‌های 2002 و 2003 این پیشرانه برای دو بار متوالی به عنوان پیشرانه برتر سال انتخاب شد. از این رو پیشرانه M54 این خودرو را می‌توان جزو معدود پیشرانه‌هایی دانست که برای دو سال پیاپی مفتخر به کسب این عنوان می‌شود. هرچند قدرت 231 اسب‌بخاری این خودرو با توجه به وزن 1450 کیلوگرمی آن امروزه هم مطلوب به نظر می‌رسد، اما نباید با این خودرو به فکر شکار خودروهای قدرتمند و توربوشارژ امروزی باشید.
چراکه از آن ناامید می‌شوید و اگر هم شکست نخورید، فشار زیادی به پیشرانه پر استهلاک آن می‌آورید. ب‌ام‌و E46 که چهارمین نسل سری 3 محسوب می‌شود، بیس و پایه خوبی را برای تیونینگ در اختیار تیونرها قرار می‌دهد و این موضوع سبب محبوبیت دوچندان این خودرو شده است. از این رو همواره شاهد نسخه‌های تیون شده مختلفی از این خودرو در مسابقات درگ و دریفت در داخل و خارج از ایران هستیم. تیونرها به راحتی قادر به دستکاری شاسی، اتاق و تعویض پیشرانه آن هستند و می‌توانند آن را مطابق با سلیقه خود ست آپ کنند. با وجود اینکه این خودرو امروزه پا به سن گذاشته و به نوعی جزو خودروهای کلاسیک دسته بندی می‌شود، اما بسیاری هستند که روی آن پیشرانه 10 سیلندر فوق قدرتمند Mpower را هم نصب کرده‌اند.
سخن آخر
محصولات ب‌ام‌و همواره به استهلاک بالا و پرهزینه بودن شهرت دارند، اما سواری با E46 به قدری لذت‌بخش است که به تمام این دردسرها می‌ارزد. اما باید به این نکته توجه کرد که لوازم جانبی این خودرو امروزه بسیار کمیاب شده و اگر هم یافت شوند، قیمت بسیار بالایی دارند. بنابراین اگر هم به سراغ این ب‌ام‌و افسانه‌ای می‌روید، بهتر است که روی آن به عنوان خودروی دوم حساب کنید.
دیدگاه شما چیست؟